Մի գեղեցիկ պարզ գիշեր էր,
Երկինքը լի աստղերով,
Եվ լուսինը մեղմ փայլում էր
Կաթնանման յուր լույսով:
Նա նայում էր լըռիկ-մընջիկ
Իբրև մի կույս՝ դեպի Վան,
Նրա աչքին երևում էր
Մի ցավալի տեսարան:
Նա տեսնում էր անթիվ քյուրդեր,
Բըռնած սուր, թուր, հըրացան,
Կոտորում են, կողոպտում են,
Ավերում են անտեր Վան:
Եվ կարծես թե մեր երկընքից
Խոսում էր այդ լուռ վըկան,-
«Վըրա՛ հասիր, հա՛յ ազգասեր,
Ձեռքից կերթա՜ Հայաստան»:
Հարություն Թոփիկյանի սեբաստացիներ ուսուցչական երգչախումբ 